Ree is dood
De foto’s onderaan dit blog kunnen schokken.
Dit is geen teaser en geen geintje; het is een serieuze waarschuwing.
Gisteren stond ze nog op wankele pootjes tussen de frambozen.
http://www.vkblog.nl/bericht/360864/Ree_eet_kamperfoelie
Vanochtend schoof ik de gordijnen voor de tuindeuren open.
Ze lag vlak voor me in de sneeuw, ineengevouwen.
een enkel spoor hoefjes in de sneeuw.
ze was hier naar toegelopen, en hier was ze in elkaar gezakt.
ze hoort me en tilt haar kop op.
reeë-ogen.
ze krabbelt overeind, en zakt direct weer in elkaar.
de plek waar ze lag is een eilandje in de sneeuw, de randen zijn geel van urine.
ik bel de boswachter.
hij komt eraan, zegt hij.
ik loop naar buiten met twee boterhammen, een galgemaal.
ze kijkt me aan, maar staat niet op. ik leg het brood binnen haar bereik.
ze kijkt er niet naar.
ik vul een diep bord met lauw water en strooi er wat zout in.
ik zet het bord in de sneeuw en schuif het zachtjes tegen haar snuit.
ze tilt haar kop niet op.
ik doop m’n vingers in het water en houd ze tegen haar lippen.
ze is te moe om te likken.
ze kijkt alleen maar naar me, en rilt.
de boswachter is er al snel.
hij woont in de buurt.
even kijken we naar het beestje.
“laten we het gelijk maar doen”, zegt hij.
hij zet z’n geweer tegen het huis.
“een reegeit”, zegt hij. “van dit jaar.”
ze stribbelt niet tegen als hij haar oppakt.
haar poten ontvouwen zich niet eens meer onder haar lichaam.
stram, stijf, misschien al wel bevroren.
hij legt haar bij de haagbeuk.
even beweegt ze nog met haar poten.
“rustig maar”, zegt hij.
ze blijft stil liggen, kijkt alleen.
“waar schiet je mee?”, vraag ik.
“met scherp”, zegt hij, en laat me een glimmende messing patroon zien.
zo groot als de dop van een balpen.
hij zet de loop tussen haar ogen.
er stijgt een rookpluimpje op uit haar ontplofte hoofd.
de klap heeft de linker oogbal naar buiten gedrukt.
er liggen stukjes hersen in de sneeuw. roze, net zalm.
nog een paar keer gaat er een stuip door haar lichaam.
de boswachter sleept haar door de houtwal, en legt haar in een greppel langs een besneeuwde akker.
“voor de vossen”, zegt hij.
hij hoeft geen koffie. hij gaat er gelijk maar weer vandoor, zegt ‘ie.
“is goed”, zeg ik. “tot ziens.”
“tot ziens.”
’s middags breekt de zon door.
ik loop over de bevroren akkker naar de plek waar ze ligt.
ik maak foto’s.
vijftig meter verderop grazen de schotse hooglanders.
Vogel-vrij
Man, 53 jaar
Ontwerper
Drenthe. Nowhere, middle of.
No pain, no gain.-
Recent Posts
Categories
Archives
Meta
nogsteedsvogelvrij 
Ik moest ook zo huilen bij Bambi.
Kun je die laatste 2 foto’s niet weghalen. Die zijn wel erg naar.
@Vleugel Lam
Ik moest niet huilen vandaag. Maar m’n dag is wel heel anders dan ik had gedacht dat ‘ie zou zijn.
@Reine
Nee. Zo ziet het eruit als je een dier door z’n hoofd schiet.
Ik plaats een waarschuwing bovenaan het blog.
Mooi onderkoeld verslag.
@bromsnor
Tja, wat moet je anders?
Bijzonder dat ze naar je huis is gekomen en dat je haar toch nog hebt kunnen helpen,
al was het om een einde te maken aan het lijden.
Kutsneeuw.
Gelukkig had ik al bij de bijdrage van gisteren gelezen dat ze dood was.
Had gisteren nog even in mijn herinneringen zitten zoeken
En bedacht dat er in Duitsland meestal een stuk bos schoon werd gemaakt voor de herten
Of ueberhaupt voor het wild in de winter
Niet dat ik daaraan meedeed, maar had er wel eens iets over gehoord.
Maar voor deze ree was het dus niet meer nodig.
Heftig die laatste foto’s, zeker in tegenstelling tot de teerheid van het hert net voor ze sterft. Handen voor de ogen. Het is net alsof ze naar je toe kwam om onder je raam te sterven. Maar dat is wellicht een wat te romantische gedachte. Vreemd dat ze niet genoeg te eten kon vinden. Zo lang is het toch niet winter?
@draakond
Heel bijzondere ervaring. Natuurlijk was ze totaal versuft van de kou en de honger,
maar ze leek totaal niet angstig door mijn aanwezigheid.
De boswachter was er binnen een kwartier. Beter zo.
@Rolf
Kutleven.
@maria
Voor haar was ‘t niet meer nodig.
Ben benieuwd of andere reeën het grasveldje weten te vinden.
Er komt wel weer een pak bij vannacht.
Door de sneeuw kun je het komen en gaan van de dieren op het erf wel mooi volgen.
@Pilgrimheart
Het is een wonderlijk verhaal.
Er zijn hier talloze plekken die veel beschutter zijn dan het terras.
Ze lag ook niet tegen het huis aan [voor de warmte].
De foto’s zijn heftig, ik weet het.
Maar de een blogt over de sneeuw die hij die dag heeft zien vallen,
vandaag blog ik over wat ik hier heb gezien.
Er ligt al een tijdje sneeuw hier. Het was bijna weggedooid, toen bevroor de papsneeuw weer.
Nu ligt er een korst ijs onder de sneeuw. Reeën zijn niet zulke krabbers.
Die hooglanders met hun stevige poten en zware hoeven maken gewoon een stukje wei voor zichzelf ijsvrij.
De boswachter vertelde dat het vaak de dieren zijn die in het voorjaar zijn geboren die het niet redden.
Het is hun eerste winter. Ze hebben nog geen ervaring, ze ‘weten’ nog niet dat ze zich in de herfst helemaal vol moeten vreten. En ze gaan in de winter niet zuinig genoeg om met hun energie.
Dit stuk natuur zocht kennelijk hulp, zo werkt dat tegenwoordig.
Tijd voor meer zindelijk bestuur, dat echt vooruit kijkt.
Het heeft iets onwerkelijks. Alsof het niet klopt die oogbal eruit. Toch is het wel echt. Mooi beschreven.
@Henk
Niet elk dier komt door de winter heen.
Hoeft ook niet.
Het raakt je wel om zo’n mooi dier voor je deur te zien sterven, maar dat heeft niets te maken met het ‘bestuur’ van de natuurgebieden hier in de buurt.
Zoals ik al eerder schreef, het is hier geen park, en geen proeftuin.
Dit dier is niet aan mis-management gestorven, maar aan een gebrek aan eten. Vette pech, meer niet.
@martin
Dank je.
Ja, het lijkt soms wel of het een bizar beeld van Madame Tussaud is
En dan ook nog reebruine ogen hebben…
Op de laatste twee lijkt ze op Marty Feldman
@zich van verre
Marty Feldman.
Ik kon een glimlach niet onderdrukken…
triest, een droef portret.
ree in pacem
Dat is echt heftig.
Aan de andere kant: je hebt nu wel wat lekkers voor kerst.
Waarom zover laten komen? Eerder water en brood had haar nog kunnen helpen…
@lebonton
De geest van deze hinde is nu misschien wel in de reeën-hemel.
Beter dan zo’n ijzig bos.
@Caramba
Ligt te besterven in een greppel. Dat moet geloof ik met wild.
[Ik heb ooit wel eens ree gegeten, maar ik ben geen liefhebber.]
mooi blog zo kort voor de kerst. Tenminste een echte nadenker
De vossen mochten wel van "de natuur" worden bijgevoerd…. dat heet meten met twee maten.
Twee dagen geleden kon het dier nog zelf (kamperfoelie en frambozen) eten.
Toen gaf je geen brood en water, maar toen het te uitgeput was wel….Slim hoor.
Schieten mocht ook, en hoe! terwijl in de natuur..
.
arm ree!
maar anders was het misschien arm klein vosje.. weet je wel hoe lief die eruit zien als ze jong zijn???
@Smokey
==Eerder water en brood had haar nog kunnen helpen… ==
Misschien. Misschien niet.
Eerder? Wanneer dan?
Dat ik haar gisteren zag, en zag dat ze er niet goed aan toe was, was toeval.
Dat ze vannacht deze plek heeft gekozen om te sterven is nog vreemder.
Als ze zich hier niet had vertoond, maar ergens in stilte was gestorven op de hei,
had ik het niet geweten, en jij ook niet.
Dan had ik er niet een hele dag over nagedacht, en had jij niet verontwaardigd gereageerd.
Natuurlijk deert het me wel. Maar het is hier geen dierentuin, geen kinderboerderij.
Er lopen op het moment waarschijnlijk nog veel meer verzwakte dieren rond.
Ga jij die allemaal opsporen en bijvoederen?
Ik niet.
Dit dier is niet dood gegaan doordat ze door mensen in een onmogelijke habitat is geplaatst.
Ze heeft het gewoon niet gered deze winter. Misschien is ze al ziek of zwak uit de herfst gekomen.
Toen het duidelijk was dat dit dier geen kans had te overleven heb ik een eind aan haar lijdensweg gemaakt door de boswachter te bellen.
Ga me dus niet vertellen dat het me niet deert.
@landheha
Dank je. Het heeft mij ook weer eens tot nadenken aangezet, inderdaad.
De meningen zijn verdeeld.
@Smokey
Ik ben bang dat je het niet begrijpt.
Het dier was er gisteren al erg aan toe. Denk je dat ik bij elk ree dat ik in de tuin zie lopen de boswachter bel?
Hij wil zo’n dier wel uit haar lijden verlossen, maar hij gaat niet uren op zoek naar een stervend ree.
Daarom spraken we af dat als ik haar stervend aan zou treffen, hij zou komen om er een eind aan te maken.
Dat ik haar vanochtend een boterham gaf, en water om te drinken, was niet om haar er weer bovenop te krijgen, maar slechts om voor haar de tijd die de boswachter onderweg was, draaglijk te maken.
Zoals ik al schreef, een galgemaal. Iets om het wachten te verzachten.
Soms moet je onder ogen kunnen zien dat iets niet meer te redden is.
@wille
Jonge vosjes die voor hun hol aan het spelen zijn… dat is pas knuffelbaar.
Ronduit walgelijk. Ik haat ramptoeristen.
In Zweden moet iedere automobilist een scherp mes bij zich hebben, om aangereden wild uit zijn of haar lijden te verlossen. Niet leuk, wel reëel.
Rot hoor.
Ik denk dat niemand dit koud laat; ik weet niet of ik zelf sterk genoeg zou zijn geweest om het dier niet te voederen. Maar als je het wel doet creëer je een hertenkamp om je heen. Een paar duizend kilometer verderop in Canada of in de bossen van Polen gebeurt precies hetzelfde. Natuur is nu eenmaal hartverscheurend mooi – en immoreel.
Droevig
oe droevig en confronterend ook, mooi dat je dit geplaatst hebt!
Life is hard and then you die! Ook voor een ree.
Mooi dat je haar hebt kunnen helpen.
@Flo
Ik denk na over je opmerking.
Misschien later een reactie.
@Barbara
Dat is nog eens wat anders dan natuur ervaren via animal-channel.
Ik voelde me best rot gisteren. Daarom wilde ik erover schrijven en het laten zien.
Denk dat het goed is zo.
@CarambaWat niet weet, wat niet deert gaat hier zeker op.
Ik wilde eigenlijk een verzonnen verhaal op m’n blog zetten gisteren, maar dit kwam ertussen.
Ik moest het even kwijt, het hele verhaal. ‘t is geen Disney.
@paco
Mij zet het aan het denken. Niet perse droevige gedachten.
Over maakbaarheid, over kwaliteit van leven.
Over wat je zou willen, maar niet kan bereiken,
over wat binnen handbereik is, maar wat je toch laat liggen.
Kerstgedachten….
@Beeldsprekers
Dank je.
En bedankt voor je advies eerder.
het doet me denken aan dit bloghttp://www.vkblog.nl/bericht/92127/%5C%22Rudolf_the_red_nose_reindeer%5C%22
ik vind iemand of een dier nog iets aanbieden voordat het sterft
een natuurlijke reaktie
ook dat je het wilt delen met bloggers
zelf had ik de geschoten fotos achterwege gelaten
omdat
"Remember me as a sunny day
That you once had, along the way"
maar ik vind dat jij het zelf moet weten
het is jouw blog
groet Moon
met geschoten fotos bedoel ik, de fotos na het doodschieten
Moon
vogel-vrij
je laat me zonder woorden
ik ga de vogels voeren
Zo is het leven. Niet altijd even fraai.
Soms moet je onder ogen kunnen zien dat iets niet meer te redden is.
Volgens mij is dit de kern van dit Blog. Mooi.
Niet eens met Caramba dat de natuur immoreel is. Een hert dat sterft aan gebrek aan eten omdat het winter is is niet immoreel. Een mens dat sterft aan gebrek aan eten omdat Shell het akkerland heeft ingenomen is wel immoreel. Alleen de mens is in staat tot immoreel gedrag.
En toch vroeg ik me af hoeveel zin het heeft om zo’n stervend hertje dood te schieten – in hoeverre je haar echt uit haar lijden verlost.. Ik weet het, het is een retorische vraag en het komt vooral voort uit het geweld van de laatste foto’s.. maar zou zo’n hertje ook een ziel hebben? En zou dat zieltje niet liever in jouw armen haar laatste uren hebben willen doorbrengen? Lekker sterven in eigen tempo? Zou zo’n zieltje niet ook schrikken van zo’n plotselinge knal? Men zegt dat doodvriezen best een prettige manier van doodgaan is… doodhongeren weet ik niet.. Ik weet het sowieso niet..
ik had je waarschuwing niet gelezen want ik ik ging eerst je foto’s bekijken. De laatste foto’s vind ik te erg. Ze zijn te dichtbij. Ik had ze liever niet gezien.
en nu wil ik het verhaal niet meer lezen.
gr D
Alsof ik er bij was, ondanks triestheid toch mooi en gek genoeg biologeren die onderste foto’s me.
Schoot trouwens wel even in de lach bij de vraag "Waar schiet je mee?.. Met scherp….."
Losse flodder was geen optie dus?
@moonfairy
Dank je voor je reactie.
Ik heb getwijfeld of ik de laatste twee foto’s zou plaatsen.
Ik heb het zelfs aan anderen voorgelegd, iets wat ik normaalgesproken nooit doe, eigenwijs als ik ben.
Een dier dood maken is niet ‘clean’ , het gaat je niet in de kouwe kleren zitten.
Daarom heb ik de laatste foto’s toch geplaatst.
[De boswachter koos voor een kogel door het hoofd, en niet door het hart, omdat hij er zeker van wilde zijn dat ze op slag dood was.]
@vuurjuffer
Ik voer de vogels ook. Niets inconsequents is mij vreemd.
De onaangeroerde boterhammen van gisteren hangen nu in de magnolia voor de meesjes.
Ontroerend dat ie naar je huis kwam.
Zij werd verlost uit haar lijden, zeggen we dan, makkelijk met een kogel, goedkoop en snel.
En ik kan niet anders dan aan mijn lief denken, was hij een dier geweest was hij allang doodgeschoten.
Ik heb 2 x een hond van me een spuitje laten geven, de ene keer was het een paniek-gevecht, pijnlijk en afschuwelijk, maar in een pijnlijke en terminale situatie, de andere keer werd ik meegesleurd naar binnen, ze stak haar poot uit, ging vast liggen en zuchtte haar laatste adem uit voordat die spuit er goed en wel in zat. Toen voelde ik me schuldig dat ik zo lang had gewacht.
Ieders dood is een eigen verhaal, en de nabestaanden hebben het nakijken en het nadenken. Altijd. En je kunt er geen flikker aan doen. Behalve je best.
Wij zijn ook natuur en niet onfeilbaar.
@edu
Niet altijd even fraai.
De rest van de tijd vaak wel.
@Sanne
Het wordt wel een biecht-blog zo.
Veel vragen… weinig antwoorden.
Ik zal niet ontkennen dat m’n eigen gemoedsrust een rol speelt bij m’n beslissingen.
Zo van: ‘als ik het maar goed heb gedaan, dan maakt het verder niet uit wat er gebeurt.’
Had ik kunnen slapen onder m’n dikke dekbed als ik wist dat er een ree op het terras lag te kleumen?
Ik denk het niet. Had ik haar binnengehaald? Ik denk het niet.
Misschien had ik haar wel weggejaagd. Uit het oog.
Ik weet dat er in het bos andere dieren liggen te kleumen. Ga ik ze zoeken en helpen. Nee.
Ik weet dat er zwervers op straat leven. Haal ik ze in huis? Nee.
Probeer ik op een confortabele manier m’n geweten te sussen? Ja.
Had ik kunnen toezien hoe het ree voor het raam doodvroor?
Ik denk het niet, ik denk dat ik dan van huis was gegaan. Over binnenweggetjes was gaan dwalen,
om pas ‘s nachts terug naar huis te keren.
@Doortje
Dat spijt me. Jammer dat je de tekst niet zult lezen.
Groet.
@Trektocht
Ik weet niets van jagen en niets van kogels.
Dit was de eerste keer dat ik een dier doodgeschoten zag worden.
Wel eens in de verte een ree zien ‘omleggen’ of konijnen zien afschieten.
Maar dit was dichtbij. De details zijn bizar.
Lieve Appelvrouw,
Een injectie was beter geweest dan een kogel in de kop.
Maar hoe vaak komt het voor dat een ree niet eens meer weg probeert te komen?
Snel en goedkoop inderdaad.
Ik moest aan m’n vader denken, en aan euthanasie, en hoe het is gegaan.
Sterkte samen.
@Barbara
Bedankt voor je mooie reactie.
Die laatste twee foto’s horen er zeker bij. Zonder die foto’s was het verhaal incompleet geweest. En zo zien we ook dat we niet in Disneyland leven.
Ik geniet nog het meest van jouw heerlijke inconsequentie.
Hoi Vogel-Vrij,
Ik had je blog gisteravond gelezen en de foto’s met zoonlief zitten bekijken. Ik was heel erg onder de indruk en liet daarom geen reactie achter. Vannacht zag ik het ree weer in mijn dromen voorbijkomen, hij trok de slede van de kersman en was daarna verdwenen op weg naar de reehemel. De foto’s staan vanmorgen nog steeds op mijn netvlies, eerst die lieve oogjes, bijna smekend en daarna het einde.
Groetjes, Lydia
@Blutch
Dank je Blutch.
Inconsequence is my middle name.
@op zoek naar morgen
Dank je Lydia.
Hoe reageerde je zoon?
@Vogelvrij: Biecht-blog, dat is een mooi woord. Voor het woordenboek!
Denkend aan Appelvrouw: een vriend van me kreeg een ernstig auto-ongeluk – alles wat kapot. Hij kon niet meer lopen, hij kon nauwelijks bewegen en hij leed vreselijke pijnen. Zijn behandelaar zei: ‘Als je een hond geweest was was je allang afgemaakt, om je uit je lijden te verlossen.’ Maar bij deze vriend liep het goed af. Hij besloot om het lot te tarten en ging op een reis van drie jaar door Azië waar hij alle genezers opzocht waar hij over gehoord had of die hij tegen het lijf liep. Hij begon op krukken. Ik ontmoette hem bij mijn Ancient Thai Massage opleiding in Nepal. Hij liep zonder krukken, hij masseerde, hij had nog steeds pijn maar hij was dolblij dat hij leefde. Hij snapte er niets van, van het leven, zei hij, maar toch was hij blij.
Maakt wel indruk, dit Blog. Als ik omlaag scroll doe ik mijn ogen stijf dicht om die laatste twee foto’s niet te zien. Moest ook denken aan dat liedje dat mijn moeder vroeger altijd voor me zong:
‘In het bos daar staat een huis
komt een hertje aangerend
klopt er op de deur
Meisje meisje help mij toch
anders schiet de jager nog
hertje hertje kom maar snel
en geef mij de hand.’
vogel-vrij, die sneeuw op haar kruintje…daaraan kun je zien dat ze zichzelf niet mee kon warm houden…dat zo’n ree, de nabijheid van de mens/bewoonde wereld opzoekt, geeft te denken…. ik had hetzelfde gedaan als jij: eerst proberen te voeden en dan proberen om het dier te laten drinken… gelukkig dat er boswachters zijn
en, mooi geschreven
Vogel-vrij, voor mij is dit het blog van het jaar. Prachig beschreven, vol warmte, en mooi gefotografeerd. Ik woon op het Franse platteland en wist onlangs een ree te ontwijken die een D-weg overstak. Mijn hart klopte in mijn keel, laat staan wat jij meemaakte. Compliment!
oké, ik heb het dan toch gelezen. Mooi stuk.
Ik had ook de boswachter gebeld. Doodvriezen schijnt niet erg te zijn, maar een kogel door je kop is sneller. Het ziet er alleen wel vreselijk uit. Brrrr…….
gr D
Ah shit, ik moest toch zo nodig kijken, kan er eigenlijk niet tegen. Wat moet dat moet en ze heeft het niet gered.
Dit is erg confronterend Vogel-vrij, het maakt vroegere situaties in mij los, al waren die iets anders.
Maar, de natuur is hard en het is zeker vreemd dat Ree zijn Fotograaf opzocht…
Ook dieren hebben hun eigen gevoelens die wij niet kennen.
Toch een leerzame uiteenzetting waarvan de ogen droefheid in d-mineur uitstralen…
@Vogel-vrij: Gelukkig heeft Heer Johan de woorden gevonden waar ik gisteravond al naar liep te zoeken.
@Sanne
Een mooi verhaal. De uitzondering op de regel?
Bij Appelvrouw loopt het niet goed af.
Er wordt hier regelmatig gejaagd. Ik heb het er niet op.
De jagers zijn te opgewekt, konijnen worden te nonchalant achterin de SUV geslingerd.
Het geeft onrust, de knallen die ver dragen over de kale akkers.
Het blijft onduidelijk hoe er wordt bepaald of er sprake is van overpopulatie of niet.
Toch ben ik er niet tegen. Juist om te voorkomen dat dieren ‘s winters verhongeren omdat er onvoeldoende voedsel is.
Maar het mag allemaal wel wat ingetogener.
Wat meer respect, geen geschater en geouwehoer na de jacht.
Als er een rijtje jacht-SUV’s langskomt, moet ik tot m’n eigen ergernis steeds aan een groen, groen, groen, groen knolle-knolleland denken, waar twee haasjes zaten, heel parmant.
@galadriel
Dank je.
Ik had niet de illusie dat ik haar nog op de been zou kunnen krijgen met voedsel.
Het brood en het water waren slechts bedoeld om de tijd te doden.
De boswachter is een goeie vent, ik was blij dat hij zo snel kwam.
De sneeuw op haar vacht, niet meer in staat het met een enkele beweging af te schudden.
@vienne
Welkom hier.
Schrikken is dat hè, als er ineens een ree de weg opspringt!
Ik woon hier nu vijf jaar, en heb tweemaal een ree op een haar na gemist.
De eerste keer was ik nog aan het verhuizen, en m’n auto lag vol met losse spulletjes, op de achterbank, en de voorstoel. Ik reed tachtig [waar je zestig mag].
Nooit heb ik zo hard geremd.
Het eerste ree sprong twintig meter voor de auto de weg over. Het tweede ree stak over, maar aarzelde even. Het derde dier bleef nota bene even stilstaan in het [groot] licht van de koplampen.
Niets geraakt, maar de puinhoop in de auto laat zich raden…
Dank voor je reactie.
@Doortje
Thanx!
Tsja…ook reeën gaan dood!
Maar die laatste foto’s…huh…..vreselijk!
gr eva
Vogel, Ben bang dat ik het maar al te goed begrijp. Er zijn ook boswachters die zich over zo`n dier ontfermen. Met eerder hulp had deze ree minder hoeven lijden. Je hebt kennelijk tegen het raam getikt om het dier te laten omkijken voor de foto…..
Dat je de laatste twee heftige foto`s toch zo nodig moest plaatsen vind ik bedenkelijk. Het blijft op je netvlies staan.
Je komt over als een koele kikker zijn om zoiets te willen fotograferen. "Ja, wat moet je anders"?… Nu, dat kon ook ingetogener. Dit neigt naar sensatie.
Doodvriezen, zoals dat gaat in de natuur, is humaner als het onnatuurlijke hersens eruit knallen. Ja, ik weet `t: ze was meteen dood…
Je hebt gescoord en lauweren geoogst met je blog over de rug van een hongerige ree. In je reacties waai je met alle winden mee. Inconsequent, ja…
In de vorige blog schreef je persé niet te willen voeren: "Het is hier geen hertenkamp", je eigen woorden.
Wel degelijk droevig, zoals paco schreef.
@Vogelvrij, zoon reageerde nogal koeltjes, hij is misschien wat meer gewend dan ik met al die video games van hem, die jeugd van tegenwoordig…
@Blew
Je zal aan zee ongetwijfeld ook regelmatig de harde kant van de natuur zien?
Ze heeft het niet gered, wel een kort leven lang voor zichzelf gezorgd.
For what it’s worth.
@Johan HvD
De kleur van haar ogen was d-mineur.
Dat heb je mooi gezegd.
Woh, zulke mooie ontroerende foto’s en tekst in het begin, en wat een horror ineens op het einde. Mooi gedaan. Dat wel. Indringend.
@Glaswerk
Dit blog roept emoties op. En vragen.
Ook bij mij.
Moet het wel zo? Kan het ook anders?
Je kunt filosoferen wat je wilt, soms moet je iets doen. Of iets niet doen.
@eva
Ik ga ze niet als screen-saver gebruiken.
Maar dit is wat ik gisteren zag. En jullie vandaag ook, als je ondanks de waarschuwing keek.
Zo gaat dat dus.
Voor mij was het nieuw en het zal me lang heugen.
De jager had de ree gewoon mee moeten nemen naar de slager weg van de fotograaf.
Vossen zijn een plaag en hoeven beslist niet bijgevoerd te worden.
@Smokey
We zijn het oneens. Dat geeft niet.
Maar je kent me niet, dus oordeel niet over mijn motieven, of over de manier waarop ik iets wat me raakt bespreekbaar probeer te maken.
Als je citeert, doe het dan zorvuldig, alsjeblieft.
"Tja, wat moet je anders?" slaat niet op de laatste twee foto’s,
maar op "onderkoeld" in de reactie van bromsnor.
Ik waai niet met alle winden mee, om te beginnen al niet met die van jou,
Toegeven dat je niet altijd consequent bent zie ik niet als een schande, in tegendeel.
Of je paco recht doet met je laatste opmerking, weet ik niet. Dat zouden we paco moeten vragen.
Ik wil best met je van gedachten wisselen over natuurbeheer, maakbaarheid en verantwoordelijkheid,
mits je open staat voor andere ideeën dan de jouwe.
@op zoek naar morgen
Voor je zoon [en voor jou] is het -hoe heftig ook- toch weer iets dat zich op een beeldscherm afspeelt.
Ik ben ook wel wat gewend, toch stond ik er raar bij te kijken, gisteren, in het echt.
Geen prettig gezicht, maar dat had je al voor gewaarschuwd. Had ik als boswachter denk ik niet bij jou gedaan. Wel mooi beschreven.
@Apiedapie
Anders dan de verhalen die ik normaal vertel is dit niet meer dan een verslag van wat ik heb gezien.
De laatste twee foto’s horen erbij, vond ik, en vind ik nog steeds.
@Reine
De jager was geen jager maar een boswachter, iemand die niet voor z’n plezier jaagt, niet als hobby,
niet als ‘sport’.
Volgende keer dat er zich hier iets voordoet, bel ik je hoe te handelen. Is dat wat:-?
Stel dat ik niet thuis was geweest de afgelopen dagen, was het ree dan ook bij de poelier beland?
Vossen doen het goed, dat klopt. Op bepaalde plekken zijn er inderdaad teveel.
@Vogel-vrij, graag gedaan!
@Ramirezi
Ben je boswachter?
Wat had jij dan gedaan?
Of had je juist niets gedaan?
Vogel-vrij, een boswachter is in zoverre jager dat hij toeziet dat verzwakt wild wordt beschermd of afgeschoten. Als je niet thuis was geweest dan was de ree doodgevroren en had niet meer bij de poelier mogen worden aangeboden. Formeel behoort het kadaver dan aan een destructiebedrijf te worden aangeboden.
Je hebt juist gehandeld en je hebt genoeg kennis van zaken van de natuur denk ik.
Ik heb in mijn jeugd in de landbouw veel harde dingen gezien zoals het afzagen van kalveren, slachten bij de boer en koeien met kopziekte. Daar werden geen foto’s van gemaakt. De natuur kan veel te wreed zijn.
Dan strompel je op weg naar hulp, niet wetende wat die inhoud.
Dat je hersens straks naast je hoofd liggen kon je toen nog niet bedenken.
Eerlijk gezegd, Vogel-vrij, waren mijn eerste gedachten ook hetgeen Ramirezi zo ongeveer zegt, al ben ik dan geen boswachter.
Mijn gedachten waren om allereerst Ree mee te nemen in huis en proberen hem op te kalefateren en daarbij een dierenarts te informeren voor hulp.
Maar ja, dat zijn mijn gedachten. Verder blijf ik gewoon bij wat ik al eerder zei.
Overigens, ik zag enkele malen Jager en Jagen staan. Onlangs zag ik een reportage over de zanger van Normaal die het heel gewoon vindt te jagen en dat zelf ook doet. Hij heeft er zelfs een cd van gemaakt.
Maar dat terzijde.
@Beeldsprekers
!
@Reine
Niet om er een taalkwestie van te maken, maar ik vroeg me af wat wreed eigenlijk betekende.
Dus ik zocht het op. Opzettelijk en nodeloos hard.
Misschien is het beter om van meedogenloos te spreken….
@Verbaas
Dat ze uitgerekend hier voor de deur is gaan liggen blijft heel erg vreemd.
Je kan de sporen in de sneeuw volgen, ze heeft niet rondgelopen, maar is gelijk gaan liggen.
Er is een halfopen stal waar ze beschutting had kunnen vinden, daar loop je zo naar binnen.
@Johan HvD
Het dier woog bijna niets meer.
De boswachter tilde haar met één hand op.
Op de foto’s zie je het niet, de vacht ziet er nog mooi uit. Maar ze was verschrikkelijk vermagerd.
En ondanks dat, kon ze haar eigen gewicht niet meer dragen.
Niet een kwestie van een schoteltje melk en een boterham met pindakaas.
Misschien had ik dat duidelijker moeten maken, maar ze was op sterven na dood.
Volgens de boswachter had ze de avond niet gehaald. Dat denk ik ook.
Ik ben niet tegen jacht,
Niet tegen veeteelt en niet tegen visvangst.
Het gaat me om de manier waarop.
Hoe Joling er mee omgaat, weet ik niet.
de reacties zijn een blog op zich.. mooi
moest bij jouw groen groen knolleland, denken aan de versie van Kees Stip:
twee haasjes zaten heel parmant
te knagen in een knollenland
De een vroeg "zou het jou verdrieten,
als ik een jagersman zou schieten?"
"Wat dacht je", riep de ander uit,
"geen fluitefluitefluitefluit"
@Wille
Ha. Ja, mooie reacties. Verdeeld. Mooi.
Het versje van Stip was goed voor een glimlach.
Groet
Ik vind dat je het mooi hebt neergezet, een beschrijving van wat er gebeurde begeleidt met foto’s.
De realiteit, en je open reacties hier en daar.
De onderste foto’s kon ik gisteren niet aan, maar vandaag toch even wat uitgebreider gekeken.
Dat is de dood, vies en lelijk, vooral als de kop kapot geschoten is.
Eigenlijk wel een beetje gruwelen, omdat het confronterend is. En niet zoals we het het liefst zien: aaibaar.
Ik zou zelf de foto’s ook gemaakt hebben, vind het een mooie discussie geworden.
Zo leer je de mensen ook kennen 🙂
Heel indrukwekkend.
Lijkt me moeilijk om dan ook die mooie foto’s te maken.
Van mij zouden ze zeer bewogen zijn.
@Appelvrouw
Door de reacties is het een bijzonder blog geworden.
Eigenlijk gaan mijn bijdragen nooit over wat ik die dag meemaak.
Dit was een uitzondering.
Als ik ‘s ochtends de kamer inloop, hoop ik dat er niet weer een ree achter het gordijn ligt.
Je weet wel dat dat niet zo is, maar toch ben je blij als het terras leeg is.
Zoals je als kind snel onder je bed keek, om te zien of er geen eng monster onder lag.
Het is goed om te weten dat jij de foto’s ook gemaakt zou hebben.
Een leerzaam blog.
Sommige reacties zeggen veel.
@Ilona
Het heeft op mij ook indruk gemaakt.
Geen ‘vrede op aarde’ deze Kerst.
De foto’s zijn gemaakt met een pocket camera.
Ik heb al heel lang geen spiegelreflex meer.
Ik heb dus niet door een zoeker gekeken.
De zon stond op het display-tje,
dus ik heb gewoon maar een paar keer afgedrukt.