Een liftster uit Kolderwolde
ik vezamel oude broodbakmachines. en aanverwanten. een liefhebberij die me door het hele land brengt.
vorige week werd de failliete boedel van de coöperatieve brood- en banketbakkerij de toekomst geveild.
toen ik de ring van groningen afreed viel m’n oog op een bijzondere verschijning.
een liftster.
liftsters zie je sowieso niet veel meer, maar dit was wel een heel opmerkelijke liftster.
ze stond temidden van een enorme stapel tassen en dozen. zelfs een fiets.
het leek wel een complete uitzet.
ik schatte haar mijn leeftijd. ze had een bordje in haar hand, maar in het voorbijgaan kon ik niet zien waar ze heen wilde.
toen ik aan het eind van de middag naar huis reed, stond ze er nog.
ik had goede zaken gedaan. een appelflappen-vul-en-vouwinstallatie, nog geheel intact.
en een croissanten-rol-machine van het merk le creuscent, echt een verzamelaarsobject.
ze was op haar stapel tassen gaan zitten. ze zag er vermoeid uit.
ik stopte in de berm, en zwengelde -half op de passagiersstoel liggend- het raampje open.
"waar moet u heen mevrouw", vroeg ik.
ze liet haar bordje zien. "kolderwolde", zei ze.
kolderwolde? ik had er ooit wel eens iets over gelezen. "waar is dat?"
"achter heerenveen."
heerenveen… ach, dan kom ik bij meppel wel weer op de a28.
"stap maar in", zei ik en gooide de deur van het oude volkswagenbusje open.
"mogen m’n spullen achterin?"
"wat? moet dat allemaal mee?", zei ik quasi geschrokken.
ze trapte er niet in.
van dichtbij zag ze er toch wat ouder uit, maar ook een stuk minder moe.
het lukte wonderwel om al haar spullen in het busje te stouwen.
verbazingwekkend hoe natuurlijk een laptop in een appelflap-machine past.
"hoe heet u?", vroeg ik toen we de snelweg opdraaiden.
"ik heet famke", zei ze, "en hoe heet jij?"
"ik heet creus."
"u zult zich wel afvragen waarom ik met al die spullen sta te liften."
"ik zou liegen als ik zou zeggen dat dat niet zo was."
"ik ga trouwen."
"echt? gefeliciteerd."
"en samenwonen zo te zien?"
"nee. niet echt.
maar ik wil gewoon niet meer weg hoeven.
ik wil gewoon geen tijd meer verliezen met spullen halen."
"woont uw man, uw aanstaande, in kolderwolde?"
"nee. ik ben er geboren. ik wil er nog één keer doorheen rijden."
"aha."
"hier moet je links, alsjeblieft. zie je die witte vliegtuigstreep in het blauw?"
"ja."
"die moet je volgen."
Vogel-vrij
Man, 53 jaar
Ontwerper
Drenthe. Nowhere, middle of.
No pain, no gain.-
Recent Posts
Categories
Archives
Meta
nogsteedsvogelvrij 
Ze moet zich toch ergens bedacht hebben als je haar op de heen- en terugweg tegen kwam terwijl ze stond te liften. Of zijn er twee kolderwoldes?
BTW: Ik heb hier nog een magnetron staan. Kun je ook prima oud brood in opwarmen. Is dat iets voor je?
Aad,
Er is maar een Kolderwolde.
Ze stond aan de ring.
Toen ik haar ‘s ochtends zag stond ze aan de overkant. Ik reed toen de stad in.
Op de terugweg kwam ik pal langs haar. Vandaar.
Ik zou je adviseren je magnetron te behouden.
Je kunt er bij totale controle van het Internet heel goed berichten mee verzenden op middellange afstand.
Zo’n beetje als de indianen deden met rooksignalen.
Misschien moeten we een keertje testdraaien? Ik zit in Dwingeloo, [nou ja, een uurtje lopen er vandaan.]
Waar zit jij?
We zouden het Wilhelmus eens over en weer kunnen magnetronnen? Dat wekt vast geen argwaan.
@Vogelvrij
Dwingelo? Ik kom daar nog wel eens. Vlak onder die radiotelescoop staan geeft me toch wel dat heerlijke magnetron-stralings-gevoel. Kicken. En dan daarna afdruipen over dat lange pad over de heide.
Uurtje lopen? Vanuit Hoogeveen een uurtje afdalen schat ik zo in. Op de tweewieler dan.
Afdalen inclusief verdwalen ietsjes meer.
Ik denk dat we in magnetron-range zitten.
Niet wegdoen dus.
Die schotel is niet meer in gebruik trouwens..
Ik denk dat we Drenthe op de BBQ-kaart kunnen zetten met de grootste skuttelbraai ooit.
Ze heeft beslist de hele dag staan wachten omdat ze alleen maar wilde liften met een busje vol croissantenmachines.
Ik houd erg van absurde kolder, dus gaat mijn sympathie als vanzelf naar Kolderwolde en al haar inwoners. Heerlijke mensen lijken me dat. Hoop er nog eens te komen.
Hartelijke groet, mooi verhaal!
@maria-dolores
Ze hield wel erg van appelflappen zei ze.
@thrammy
Dit is een waargebeurd verhaal.
Toen we echter door Kolderwolde reden waren alle luiken dicht.
Er was niemand op straat.
Een SRV-man maakte zich met 16 KM per uur uit de voeten.
Wat een prachtig verhaal, ik moet er ook zo om lachen en weet je, ik ben dol op verhaaltjes die een mooi filmpje zijn, dit is een mooi filmpje, ik heb er met plezier naar gekeken.
Die witte vliegtuigstreep in het blauwFeels like heavenhttp://www.youtube.com/watch?v=HJzo_l_u-p8
.
broodbakmachines. Ik spaarde vroeger flippo’s, knikkers, pokemonkaarten en postzegels. Tegenwoordig schoenen en kleding. Als ik straks ouder ben, ben ik benieuwd wat me te wachten staat.
@Zilver
Indachtig wat ik je eerder deze avond scheef;
Dit verhaal is niet verzonnen.
Ik zie eerst in beeld wat ik wil zeggen….Dan vertaal ik het terug naar woorden.
Als jij het filmpje weer ziet, beschouw ik dat als een compliment.
@Jezz
Thanks for the link:-)
Het was een bijzondere ontmoeting met een bijzondere blogster.
Die streep is een herinnering, geen metafoor.
Joh, dat meen je niet, hilarisch!
Ja, dat is het ook, ik vind dat heel knap, ik zie het altijd voor me wat je schrijft.
Pas maar op dat ik niets over jou ga schrijven..:-)
Denk dadelijk aan het blog van Aad, waar staat je camera, ik trek nu me jurk over mijn knieën, hahahahahahahahahahah!
Tjee.
Jij komt wel gekke mensen tegen.
Ik ben ook eens naar Kolderwolde geweest, nog niet zo lang geleden. Daar moet ik ook nog eens over schrijven.
Over toeval gesproken…
Met een brede glimlach gelezen.
wanneer is je bakkerij geopend? ik ben dol op vers gebakken tijgerwit 🙂
@Zilver
Heel decent.
@Appelvrouw
Ook naar Kolderwolde? Het moet niet gekker worden.
Ben benieuwd hoe jij daar verzeild bent geraakt.
@Flo
De bakkerij is elke derde maanddag van de dins geopend.
Volg gewoon de geur van vers gebakken brood.
Tijgerwit kan ik nog niet, sorry.
Mooi stukje. Bijna surrealistisch! Kolderwolde, het klinkt als een plaatsje uit een verhaal van Pippi Langkous…
Zeer fraai beschreven en van idee… Wat MM hierboven zegt…zeer kolderieke surealisme…
Groet Rob
@Miss
Ik had er tot voor kort ook nog nooit van gehoord…
Pippi…wat vond ik die stoer. En eigenlijk nog wel.
Geen Villa Kakelbont gezien in Kolderwolde.
@Rob
Dank je.
Zou ik alles gedroomd hebben dan?
Het was zo echt….
Heya Vogelaar, lekker verhaal. Ik heb trouwens nog een opbolmachine voor je, sinds er viagra is gebruik ik um niet meer!
@Trekmoment
Zo’n opbolmachine is natuurlijk altijd wel ergens inzetbaar.
Heb je ’em wel schoongemaakt sinds je op viagra bent overgestapt?
Om heel eerlijk te zijn, ik maal ook wel eens zo’n pilletje door het beslag, als het deeg slecht wil rijzen.
Dus Kolderwolde bestaat ook echt begrijp ik nou, hemel, wat een mal verhaal dan he.
@Zilver
Ja, bestaat echt… dat je daar aan twijfelde:-)
Niet ver van de Fluessen.
Liften met de uitzet als inzet.
Levensbedreigend onweerstaanbaar voor de toevallig passerende vrijgezel.
Op de site van 1001ondernemersideeen zag ik een draagbare afwasmachine.
Ideetje?
Ik vezamel oude broodbakmachines.
Waar zet je die neer?
ik had hem eergisteren al gelezen en weet ‘m nog precies na te vertellen…dat zegt iets over de beeldende werking die je verhaal heeft…. koddige dame ook ;))
@Elsje
Inderdaad… een soort one-stop-shop:-)
Maar ze had haar hart al aan een ander verpand.
Een draagbare spoelkeuken…Ik zag het.
Als je ’em binnenste buiten aantrekt, is het een soort persoonlijke autowasstraat…
@Paco
In het bakhuis.
@galadriel
Nou dat is me wel een compliment zeg, dat je twee keer hetzelfde verhaal komt lezen:-)
Leuke dame inderdaad. Toch niet echt koddig… moedig eerder.