Onder de zoden – De 1e helft

Onder de zoden – De 1e helft
 
 

 
we hadden samen bij de bhagwan gezeten.
maar wie had kunnen denken dat ze begraven zou worden
op de dag dat oranje in de finale zou staan?
de weg hier naar toe was uitgestorven geweest.
het parkeerterrein lag er verlaten bij. ik was vroeg.
er werd opnieuw bestraat. een schaftkeet, de luiken gesloten.
stapels klinkers, en een grote berg oranjegeel zand, met een vlaggetje erin.
windstil, smoorheet.
 
ik liep het zinderende grind van de rijlaan op.
de deuren van het uitvaartcentrum stonden open.
er was niemand binnen.
 
buiten hoorde ik banden knarsen.
twee mannen stapten uit een glimmend witte lijkwagen.
gracieus plaatsten ze de kist op een baar.
 
“wilt u mevrouw nog zien?”, vroeg de begrafenisondernemer zacht.
ik schudde van nee, en legde m’n oranje roos op de witte kist.
 
er klonk indiase muziek, en er werd wierook ontstoken.
haar laatste wensen, ongetwijfeld.
ik ging op de eerste rij zitten. een lege tribune.